Zanim zaczniesz pomagać człowiekowi choremu... Kilka ważnych pytań, które warto sobie zadać

Jeśli chcesz pomóc, spróbuj sobie odpowiedzieć na te pytania:

- Czy wiem co to jest EMPATIA i czy potrafię zastosować ją w praktyce?

- Jakie mam NASTAWIENIE do człowieka chorego? Jakie są moje INTENCJE?

- Czy moje PRZEKONANIA w określonych kwestiach związanych z osobą chorą i jej schorzeniem są oparte na faktach? Czy kieruję się TRZEŹWYM OSĄDEM?

- Ile wiem na temat jej/jego choroby? Czy ta WIEDZA jest wystarczająca?

- Czy moja wiedza jest zgodna z wiedzą medyczną?

- Czy jestem odpowiednio ZMOTYWOWANY? Czy szybko poddaję się w obliczu trudności?

- Jak RADZĘ SOBIE z trudnymi, STRESUJĄCYMI SYTUACJAMI? Jakie strategie stosuję?

- Czy jestem w takim okresie swojego życia, w którym mogę pomóc osobie w kryzysie? Jaki jest mój STAN PSYCHICZNY I FIZYCZNY?

- Czy jestem człowiekiem, któremu można ZAUFAĆ?

- CZY OCZEKUJĘ czegoś w zamian za pomoc osobie chorej?

Nie każdy może pomóc człowiekowi choremu. Nie istnieje wzór idealnej pomocy, która zadziała u wszystkich potrzebujących.

Do człowieka chorego należy podchodzić w sposób indywidualny, rozpoznając na wstępie trudności z jakimi zmaga się w życiu codziennym i jego potrzeby. Wcześniej jednak, dobrze jest odpowiedzieć sobie na powyższe pytania.

Samoobserwacja w chorobie

Jeśli poświęcisz  przynajmniej dwa lub cztery tygodnie na samoobserwację, prawdopodobnie zauważysz, że ból ma zmienne natężenie.

Co to dokładnie oznacza?

Oznacza to, że nie boli ciągle tak samo. 

Możliwe, że zauważysz również, że Twoja aktywność jest determinowana intensywnością odczuwanych dolegliwości i skutkami ubocznymi leków. Im dotkliwiej odczuwasz swój ból i działania niepożądane medykamentów, im więcej napadów miewasz w ciągu dnia, tym aktywność jest mniejsza. To całkowicie zrozumiałe, że w takich chwilach człowiek czuje się wycieńczony i potrzebuje odpoczynku. A jeśli do tego by dołożyć jeszcze bezsenne noce, to sprawa dobrej wydajności w ciągu dnia mocno się komplikuje. 

Dzięki samoobserwacji będziesz mógł określić jak ból wpływa na twoje życie: co jesteś w stanie robić, a co jest niemożliwe do wykonania. 

Założenie dziennika obserwacji i uważna analiza przebiegu swojej choroby mogą cię skłonić do zastanowienia się nad strategiami radzenia sobie z tą niezwykle trudną sytuacją życiową.

Pomyśl, co może ci ułatwić codzienne funkcjonowanie? Może jest ktoś, kto będzie w stanie ci pomóc, kiedy nie dajesz rady, może w te lepsze dni pewne rzeczy trzeba będzie robić z wyprzedzeniem, na wypadek gdyby stan zdrowia znów uległ pogorszeniu. A może trzeba będzie skonsultować się z lekarzem i nieco zmodyfikować leczenie, skoro nie widać efektów...?

Dziennik obserwacji to doskonałe narzędzie do monitorowania postępów swojego leczenie. Warto go prowadzić regularnie. Zawsze można do niego sięgnąć i zaczerpnąć wiele przydatnych informacji, których człowiek nie jest w stanie zapamiętać.  

Co chciałbyś w nim zanotować?